Ο πνευματικός Δάσκαλος και φιλόσοφος Omraam Mikhaël Aïvanhov, γεννήθηκε το 1900 σ’ ένα μικρό χωριό της τότε Βουλγαρίας στην οροσειρά της Ροδόπης, πολύ κοντά στα σύνορα με την Ελλάδα.
Το 1937, μετά από παρότρυνση του πνευματικού του Δασκάλου Peter Deunov, εγκαθίσταται στην Γαλλία με την αποστολή να διαδώσει την διδασκαλία της Παγκόσμιας Λευκής Αδελφότητας.
Εκεί, σύντομα συγκεντρώνονται γύρω του όλο και περισσότεροι άνθρωποι που ελκύονται από το βάθος και το φως των διαλέξεων του.
Στα επόμενα χρόνια η Αδελφότητα της Γαλλίας διευρύνεται, ενώ ο Δάσκαλος πραγματοποιεί πολυάριθμα ταξίδια σε πολλές χώρες του κόσμου, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.
Τον Απρίλιο του 1964 πραγματοποιεί το πρώτο του ταξίδι στην Ελλάδα με προορισμούς την Κρήτη, την Δήλο, την Ελευσίνα και την Αθήνα.
Στο ταξίδι αυτό θα συναντήσει για πρώτη φορά τα μέλη της ελληνικής Αδελφότητας, σε μια ατμόσφαιρα απίστευτης ακτινοβολίας, συγκίνησης και χαράς. Σ’ αυτή τη συνάντηση ο Δάσκαλος τοποθέτησε τον χρυσό σπόρο για την ελληνική Αδελφότητα.
Την Πρωτομαγιά του 1969 ο Omraam Mikhaël Aïvanhov επισκέπτεται για δεύτερη φορά την Ελλάδα και μαζί και με Έλληνες αδελφούς επισκέπτονται το ιερό νησί της Πάτμου. Συναντιέται με μοναχούς και ηγούμενους και επισκέπτεται με δέος το σπήλαιο της Αποκάλυψης. Στη συνέχεια επισκέπτεται το Άγιον Όρος. Εκεί, έχει εκτεταμένες συζητήσεις με τους μοναχούς για σημαντικά πνευματικά ζητήματα. Στην επιστροφή προς Αθήνα, επισκέπτεται τον αρχαιολογικό χώρο τον Δελφών.
Στην διάρκεια της ζωής του ο Omraam Mikhaël Aïvanhov πραγματοποιεί συνολικά περισσότερες από 5.000 αυτοσχέδιες διαλέξεις οι οποίες κυκλοφορούν σε βιβλία σε δεκάδες γλώσσες, καθώς και στα ελληνικά.
Αυτό που εντυπωσιάζει περισσότερο στη διδασκαλία του είναι η πολλαπλότητα των απόψεων κάτω από τις οποίες παρουσιάζει αυτό το μοναδικό θέμα: «Ο άνθρωπος και η τελειοποίησή του».
Όποιο και να’ ναι το θέμα που αγγίζει, είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένο με τις λειτουργίες του ανθρώπου, με το τι πρέπει να κάνει για να καταλάβει καλύτερα τον εαυτό του και να έχει μια καλύτερη συμπεριφορά στη ζωή του. Αν ο λόγος του Δασκάλου έχει τέτοια δύναμη είναι γιατί ο ίδιος είναι η πιο ζωντανή απεικόνιση της Διδασκαλίας του.
